بدگمان باشد همیشه زشت کار!

توقعات و انتظاراتی که از دیگران داریم، هرگاه به دلایل مختلف برخلاف میل مان پاسخ داده شوند، این توان را دارند که پایمان را به گناهان متعددی باز کنند.
شاید کمتر کسی باشد که در چنین شرایطی به بدگمانی نسبت به طرف مقابل مبتلا نشود و بدگمانی که آمد، پشت بندش کینه و دشمنی و حسد و گناهان دیگر، یک به یک پشت سر هم می آیند.


 امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: " سُوءُ الظَّنِ یُفْسِدُ الاْمُورَ وَ یَبْعَثُ عَلَی الشُّرُورِ؛ سوءظن کارها را به فساد می‌کشد و سبب انواع شر می‌شود. " غررالحکم، جلد 6، صفحه 132، حدیث 5575


راه حل چیست؟
1. تا می توانیم سطح توقعات مان را از دیگران پایین بکشیم.

2. هرگاه پاسخی برخلاف میل و انتظارمان دریافت کردیم، حمل به صحت کنیم به این معنا که تا می توانیم برایش عذر موجّه بتراشیم تا به ورطه‌ی بدگمانی نیفتیم.

" لاتَظُنَّنَّ بِکَلِمَه خَرَجَتْ مِنْ اَحَد سُوءً وَ اَنْتَ تَجِدُ لَها فِی الْخَیْرِ مُحْتَمَلا (مَحْمِلا); هر سخنی که از دهان کسی خارج می‌شود، گمان بد نسبت به آن مَبر، در حالی که می‌توانی آن را حمل بر صحیح کنی." نهج البلاغه، کلمات قصار، حدیث 360،

عادات نادرست مان را ترک کنیم

در بیشتر مواقع فکر کردن زیاد درباره‌ی امور بی ارزش، ذهن رو اونقدر مشغول می کنه که همینطور پشت سر هم مشکلات جدیدی رو خلق می کنه و خودشو توش غرق می کنه؛ مشکلاتی که در واقعیت حتی شاید وجود ندارند و نتیجه ‌ی تداوم این رفتار، چیزی جز افسردگی برای انسان در پی نداره.
به هر حال، همه ما کم و بیش در زندگی، گاهی احساس خستگی و اندوه می کنیم؛ مهم اینه که خودمون رو به دست احساسات ناخوشایند زندگی نسپاریم و روح مون رو با ارتباط با خداوند متعال، از این گردنه ها عبور بدیم 

دروغ، فروغ ندارد

از دروغ گفتن باکی ندارد. به خیال خود، گمان می کند سود می برد. به هر کس که می رسد از زرنگی خود در بهره بردن از فرصت ها، سخن می گوید. بیچاره نمی داند که خداوند نور و سود را در گفتار و کردار راست و درست قرار داده و او مدت هاست گرفتار سنت الهی امهال شده.

قیامت که فرا رسید، در دادگاه عدل الهی، هر آن چه با دروغ و حیله از دیگری ربوده را از وی باز پس گیرند.

"هر که برای برادر مؤمن چاهی بکند، سرنگون در آن افتد."

تفسیر جوامع الجامع ج 2 ص 322

چند شب ها خواب را گشتی اسیر

گاهی خدا توفیق مان میدهد، سحرها از خواب بیدارمان می کند و حتی دیگر خوابمان هم نمیآید ولی از این عنایت خدا استقبال نمی کنیم و بلند نمیشویم که دو رکعت نماز بخوانیم. گاهی بدتر از این حتی زورمان می آید در همان رختخواب، دستِ کم چند ذکر بگوییم.
چرا؟ آیا علمش را نداریم؟ نمی دانیم که بیداری سحر موجب وسعت رزق، زیبایی چهره و خوش اخلاقی می شود؟ نمیخواهیمشان؟
از آیة الله شاه آبادی نقل شده که می فرمودند: " اگر برای نافله ی شب بیدار شدید، برای نافله خواندن آمادگی روحی ندارید، بیدار بمانید. بنشینید، حتی چای بخورید. انسان بر اثر همین بیداری، آمادگی برای عبادت را پیدا می کند."

تا باورمان نشود که جسم و روح مان برای طراوت و سلامتیش به این خلوت ها نیاز دارد، کاری از پیش نمی رود. چند صباحی باید امتحان کرد تا به یقین رسید.

دلت را اندکی مهار کن!

خیلی دلم میخواست داشته باشمش. با این که هنوز محصل بودم اما حاضر بودم برای خریدنش دنبال کار نیمه وقت بگردم. هیچ رقمه نمیتونستم ازش بگذرم و راهی هم برای بدست آوردنش نداشتم . بدجوری تو گل مونده بودم و نمیدونستم باید چیکار کنم !

 امیر المومنین این گونه یادم داد:
" لأروضنّ نفسی ریاضة تَهِشّ معها إلی القرص إذا قدرتُ علیه مطعوماً وتقنع بالملح مأدوماً ولأدعنّ مُقلتی کعین ماءٍ نضب مَعینها مستفرغة دموعَه "؛
 "چنان نفس خود را ریاضت و تمرین می دهم که به قرصی نان، هرگاه به آن دست یابم، کاملاً متمایل شود و به نمک، به جای نان خورش قناعت کند و چنان از چشمهایم اشک بریزم که همچون چشمه ای خشکیده، دیگر اشکم جاری نگردد. " نهج البلاغه، نامه ۲۵، بند ۲۶

خدایا دلم را سرشار از خودت کن تا بی اعتنا به خواسته های متنوع دل شوم

مداوای بیمار

 وقتی کمترین بیماری در جسمت پدید می آید به هر دری می زنی تا مداوایش کنی! اما وقتی در روحت احساس درد و ضعف و کمبود می کنی آیا راهش را بلدی؟

" وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً " اسرا/82

خداوند متعال قرآن را برای درمان دردهایمان نازل فرموده. کافیست به طبیب و نسخه اش ایمان داشته باشیم.